មណ្ឌល​សិក្សា

ការវិភាគ​តាម​បច្ចេកទេស

សញ្ញាណ​នៃ​ការជួញដូរនៅលើ​ទីផ្សារ FX មាន​លក្ខណៈ​សាមញ្ញ នៅពេល​ដែល​គេ​ដឹង​ថា រូបិយប័ណ្ណ​មួយ​ប្រភេទ​គឺ​ជា​ប្រភេទ​ផលិតផល​ដែល​តម្លៃ​របស់វា​ផ្លាស់ប្តូរចុះឡើង​ធៀប​នឹង​រូបិយប័ណ្ណ​មួយ​ទៀត។ តាមរយៈ​ការទិញ (ឬ​ការលក់) រូបិយប័ណ្ណ​មួយ​ប្រភេទ ​អ្នកជួញដូរ​នៅ​លើ​ទីផ្សារ FX មាន​បំណង​រកចំណេញ​ពី​ការឡើង​ចុះ​នៃ​អត្រា​ប្ដូរ​ប្រាក់​នៅ​លើ​ទីផ្សារ FX។ ភាពទាក់ទាញ​នៃ​ទីផ្សារ FX គឺ​ថា ​ថ្លៃ​ជួញដូរ​មាន​កម្រិត​ទាប​ខ្លាំង។ នេះមានន័យថា គេ​អាច​ធ្វើ​ប្រតិបត្តិការ​ជួញដូរ​បាន​សម្រាប់​រយៈពេលដ៏​ខ្លី​បំផុត (តែ​ប៉ុន្មាន​វិនាទី​ប៉ុណ្ណោះ) ដ៏​ដូចជា​រយៈពេលវែង​ជាង​នេះ​ដែរ។

ចំណុចដែល​ត្រូវ​រកមើល​នៅក្នុង​ផ្នែក​បច្ចេកទេស

រកមើល​និន្នាការ

បញ្ហា​មួយ​ក្នុង​ចំណោម​បញ្ហា​ដំបូងៗ​ដែល​អ្នក​ នឹង​ស្ដាប់ឮ​នៅ​ក្នុង​ការវិភាគ​តាម​បច្ចេកទេស គឺ​ពាក្យស្លោក​ដូចខាងក្រោម ៖ 'និន្នាការ​គឺ​ជា​មិត្ត​របស់អ្នក'។ ការស្វែងរកមើល​និន្នាការ​ផ្សព្វផ្សាយ នឹង​ជួយ​ឱ្យ​អ្នក​ដឹង​អំពី​ទិសដៅ​រួម​របស់​ទីផ្សារ និង​ផ្ដល់​ឱ្យ​អ្នក​នូវ​លទ្ធភាព​មើលឃើញ​កាន់​តែ​វែងឆ្ងាយ - ជាពិសេស​នៅពេល​ដែល​ការឡើងចុះថ្លៃ​រយៈពេលខ្លីៗមានទំនោរ​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​រូបភាពមើលឃើញ​រាយប៉ាយ។ គំនូសតាង​ប្រចាំ​សប្ដាហ៍ និង​ប្រចាំខែ រឹតតែ​មាន​ភាពត្រូវគ្នា​សម្រាប់​ការកំណត់​ប្រភេទ​និន្នាការ​រយៈពេល​កាន់តែវែង។ នៅពេល​ដែល​អ្នក​បាន​រកមើលឃើញ​មាន​និន្នាការ​ជារួម​ហើយ អ្នក​អាច​នឹង​ជ្រើសរើស​និន្នាការរយៈពេលវិនិយោគរំពឹងទុក ​ដែល​អ្នកចង់ជួញដូរ។ ដូច្នេះ អ្នក​អាច​ទិញតាមការធ្លាក់តម្លៃ​ក្នុង​រយៈពេល​នៃ​និន្នាការឡើង ហើយ​លក់​ក្នុង​ពេល​មានការឡើងថ្លៃវិញ​ក្នុង​រយៈពេល​មាន​និន្នាការធ្លាក់ចុះ។​

ការចំណេញផលប្រយោជន៍ & ការខាត​ផលប្រយោជន៍

កម្រិត​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍ និង​ការខាត​ផលប្រយោជន៍ គឺ​ជា​ចំណុច​ដែល​គំនូសតាងបង្ហាញពី​សម្ពាធ​ឡើងចុះ​ផ្ទួនៗគ្នា។ តាមធម្មតា កម្រិត​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍​គឺ​ជា​ចំណុចទាប​នៅ​លើ​លំនាំ​គំនូសតាង​ណាមួយ (ប្រចាំម៉ោង ប្រចាំសប្តាហ៍ ឬ​ប្រចាំឆ្នាំ) រីឯ​កម្រិត​នៃ​ការខាត​ផលប្រយោជន៍គឺ​ជា​ចំណុច​ខ្ពស់ ឬ​កំពូល​នៃ​លំនាំ​គំនូសតាង។ ចំណុច​ទាំងនេះ ត្រូវ​បាន​គេ​កំណត់ប្រភេទ​ថា​ជា​កម្រិត​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍ និង​ការខាត​ផលប្រយោជន៍ នៅពេល​ដែល​វា​បង្ហាញ​ឱ្យ​ឃើញ​នូវ​និន្នាការ​មួយ​ដែល​នឹង​លេចឡើង​ឱ្យ​ឃើញ​ម្ដង​ទៀត។ ការទិញ/លក់លើ​កម្រិត​ជិត​ការចំណេញផលប្រយោជន៍/ការខាត​ផលប្រយោជន៍​ដែល​មិន​ទំនងជា​នឹង​មាន​ការដាច់ មាន​លក្ខណៈល្អប្រសើរ​បំផុត។

នៅពេល​ដែល​មានការដាច់​កម្រិត​ទាំងនេះ វានឹង​មាន​និន្នាការ​ក្លាយ​ជា​ឧបសគ្គ​ប្រឈមគ្នា។ ដូច្នេះ នៅលើ​ទីផ្សារ​ដែល​ឡើងថ្លៃ កម្រិត​ការខាត​ផលប្រយោជន៍​ដែល​មាន​ការដាច់​អាច​នឹង​បម្រើ​ជា​ការចំណេញផលប្រយោជន៍​ឱ្យ​និន្នាការ​ឡើង រីឯ​នៅ​លើ​ទីផ្សារ​ដែល​ធ្លាក់​ថ្លៃ ពេលនោះ​កម្រិត​​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍​មាន​ការដាច់​ដែល​វា​អាច​នឹង​នាំ​ឱ្យ​មាន​ការខាត​ផលប្រយោជន៍​។

ខ្សែបន្ទាត់ និង បណ្តាញ

ខ្សែបន្ទាត់​និន្នាការ គឺ​ជា​ឧបករណ៍​សាមញ្ញ ប៉ុន្តែមាន​សារៈសំខាន់​ ​ដើម្បីបញ្ជាក់​ប្រាប់​អំពី​ទិសដៅនៃ​និន្នាការ​ទីផ្សារ។ ខ្សែបន្ទាត់ឡើងត្រង់ទៅ​លើ​មាន​ការគូរឡើង​ដោយ​ភ្ជាប់យ៉ាង​ហោចណាស់​ចំណុច​កម្រិត​ទាបជាប់ៗគ្នា​ចំនួនពីរ។ ជាធម្មតា ចំណុច​ទី​ពីរ​ត្រូវតែ​ខ្ពស់​ជាង​ចំណុច​ទីមួយ។ ការបន្ត​នៃ​ខ្សែបន្ទាត់ ជួយ​កំណត់គន្លង​ដែល​ទីផ្សារ​នឹង​ឡើងចុះ។ និន្នាការ​ឡើង​ទៅលើ គឺជា​វិធីច្បាស់លាស់​មួយ​ចំពោះ​ការកំណត់ខ្សែបន្ទាត់/​កម្រិត​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍។ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្សែ​បន្ទាត់​ឡើងលើ មាន​ការគូស​គំនូសតាង​ដោយ​ភ្ជាប់​ចំណុច​ចាប់​ពី​ពីរ​ឡើងទៅ។ សុពលភាព​នៃ​ខ្សែបន្ទាត់សម្រាប់​ការជួញដូរ មាន​ទំនាក់ទំនង​ដោយ​ផ្នែក​ទៅនឹង​ចំនួន​នៃ​ចំណុចភ្ជាប់។ សូមកំណត់ចំណាំ​ថា ចំណុច​ទាំងនោះមិនត្រូវ​នៅ​ជិតគ្នា​ខ្លាំង​ពេក​ទេ។ បណ្តាញ​មួយ​មាន​ការកំណត់ជា​គន្លង​តម្លៃ​ដែល​មាន​ការគូសឡើង​ដោយ​ខ្សែ​បន្ទាត់​និន្នាការ​ស្របគ្នា​ចំនួន​ពីរ។ ខ្សែបន្ទាត់​ទាំងនេះ​បម្រើ​ជា​ខ្សែបន្ទាត់​ឡើងលើ ចុះក្រោម ឬ​ត្រង់​សម្រាប់​តម្លៃ។ លក្ខណៈ​សាមញ្ញ​នៃ​បណ្តាញសម្រាប់​ចំណុចភ្ជាប់​នៃ​ខ្សែ​បន្ទាត់​មួយ គឺ​ត្រូវ​នៅ​ចន្លោះ​ចំណុចភ្ជាប់​ពីរនៃ​ខ្សែបន្ទាត់​ខ្វែងគ្នារបស់វា។

បណ្ដា​ទ្រឹស្ដី​ជាមូលដ្ឋាន

គំនូស​តាង

មាន​គំនូសតាង​ចំនួន​បីប្រភេទ​សំខាន់ៗ​ដែល​គេប្រើ​នៅ​ក្នុង​ការវិភាគ​តាម​បច្ចេកទេស ៖

គំនូស​តាង​ជាបន្ទាត់ ៖
គំនូស​តាង​ជាបន្ទាត់ គឺ​ជាការពណ៌នាអំពី​​កំណត់ហេតុ​អត្រាប្ដូរប្រាក់​នៃ​គូ​រូបិយប័ណ្ណ​នាពេល​កន្លងមក។ ខ្សែ​បន្ទាត់​នេះ​មាន​ការគូរឡើង​ដោយ​ភ្ជាប់​តម្លៃ​បិទ​ប្រចាំថ្ងៃ។

គំនូសតាង​រាងបង្គោល ៖
គំនូសតាង​រាងបង្គោល គឺ​ជា​ការពណ៌នា​​អំពីដំណើរការតម្លៃ​នៃ​គូ​រូបិយប័ណ្ណ​ដែល​មានការបង្កើតឡើង​ពី​គំនូសតាង​រាង​បង្គោល​ឈរ​នៅចន្លោះពេល​ក្នុង​ថ្ងៃ (ឧ. រៀងរាល់ 30 នាទី​ម្ដង)។ បង្គោល ឬ​របារ​នីមួយៗ មាន 4 'ទំពក់' ដែល​តំណាងឱ្យ​អត្រាប្ដូរប្រាក់​នៅ​ពេលបើក, ពេលបិទ, ពេលឡើងថ្លៃ និង​ចុះថ្លៃ (OCHL) សម្រាប់​ចន្លោះ​ពេល​នោះ។

គំនូសតាង​ជា​រូប​ជើងទៀន ៖
គំនូសតាង​ជា​រូប​ជើងទៀន មាន​លក្ខណៈ​ក្លាយ​ពី​​គំនូសតាង​រាងបង្គោល ប៉ុន្តែ​គំនូសតាង​ជា​រូប​ជើងទៀន​ពិពណ៌នា​ប្រាប់អំពី​តម្លៃ OCHL ជា 'គំនូសតាង​ជា​រូប​ជើងទៀន' ដោយ​មាន 'ចុងស្ដួច (ប្រឆេះ)' នៅ​ខាង​ចុង​នីមួយៗ។ នៅពេលដែល​អត្រា​ពេលបើក​ឡើងខ្ពស់ជាង​អត្រា​ពេលបិទ​​រូប​ជើងទៀន​មើល​ទៅ​រាង 'តាន់'។ នៅពេលដែល​អត្រា​ពេលបិទ​ឡើង​លើស​ពី​អត្រា​ពេលបើក ​​រូប​ជើងទៀន​​មើលទៅ 'ប្រហោង'។

ការគាំទ្រកម្រិត​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍ & ការខាត​ផលប្រយោជន៍

ការប្រើ​វិធីវិភាគ​តាម​បច្ចេកទេស​មួយ គឺ​ដើម្បី​បំបែក​កម្រិត​ពី 'ការចំណេញផលប្រយោជន៍' និង 'ការខាត​ផលប្រយោជន៍'។ គំនិត​ជាមូលដ្ឋាន​គឺ​ថា ទីផ្សារ​នឹង​មាន​និន្នាការ​ជួញដូរ​ខាង​លើ​កម្រិត​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍ និង​នៅ​ក្រោម​កម្រិត​ការខាត​ផលប្រយោជន៍​របស់វា។ កម្រិត​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍​មួយ បញ្ជាក់ប្រាប់​អំពី​កម្រិត​តម្លៃ​ជាក់លាក់​មួយ​ដែល​រូបិយប័ណ្ណ​នឹង​មាន​ការលំបាក​ឆ្លងកាត់​ទៅខាង​ក្រោម។ បើ​តម្លៃ​មិន​អាច​ធ្លាក់ចុះ​ម្តងហើយម្តងទៀត​ក្រោម​ចំណុច​ពិសេស​នេះ លំនាំ​បន្ទាត់ត្រង់​មួយ​នឹង​លេចឡើង។

ម្យ៉ាងវិញទៀត កម្រិត​នៃ​ការខាត​ផលប្រយោជន៍​មួយ បញ្ជាក់ប្រាប់​អំពី​កម្រិត​តម្លៃ​ជាក់លាក់​មួយ​ដែល​រូបិយប័ណ្ណ​នឹង​មាន​ការលំបាក​ឆ្លងកាត់​ទៅខាង​លើ។ ការដែល​តម្លៃ​មិន​អាច​ឡើង​ហួស​ចំណុច​នេះ នឹង​បង្កើត​ឱ្យ​មាន​នូវ​លំនាំ​បន្ទាត់ត្រង់​មួយ។

បើ​កម្រិត​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍ ឬ​ការខាត​ផលប្រយោជន៍​មួយដាច់ នឹង​មាន​ការរំពឹងទុក​ថា ទីផ្សារ​នឹងមាន​និន្នាការ​កាត់ទៅ​តាម​ទិសនោះ។ កម្រិត​ទាំងនេះ​មាន​ការកំណត់​តាម​រយៈ​ការវិភាគ​លើ​គំនូសតាង និង​តាម​រង្វាយតម្លៃ​លើ​ចំណុច​ដែល​ទីផ្សារ​បាន​ជួបប្រទះ​នឹង​​កម្រិត​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍​មួយ ឬ​ការខាត​ផលប្រយោជន៍​ឥត​ដាច់​នៅ​ពេល​កន្លងមក។

កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម

កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម ផ្ដល់​នូវមធ្យោបាយ​មួយ​ទៀត​សម្រាប់​ការតាមដាន​ទិន្នាការ​តម្លៃ។ កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម គឺ​ជា (តាម​ទម្រង់​ដ៏​សាមញ្ញ​បំផុត) កម្រិត​មធ្យម​នៃ​តម្លៃ​ដែល​មាន​នៅ​ពេល​មួយ។ កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម​រយៈពេល 10 ថ្ងៃ ត្រូវ​បាន​គេ​គណនា​ដោយ​ការបូក​តម្លៃ​ពេល​បិទ​រយៈពេល 10 ថ្ងៃ​ចុងក្រោយ ហើយ​បន្ទាប់​មក​ចែក​វា​នឹង 10។ នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់មកទៀត តម្លៃ​ចាស់​បំផុត​មាន​ការធ្លាក់ចុះ ហើយ​តម្លៃ​ពេល​បិទ​នៃ​ថ្ងៃ​ថ្មី​ត្រូវបានគេ​បូក​ជំនួស​វិញ​ដែល​ឥឡូវ​នេះ តម្លៃ​ទាំង 10 ត្រូវ​បាន​គេ​ចែក​នឹង 10 វិញ។ តាម​វិធី​នេះ កម្រិត​មធ្យម 'បំលាស់ទីឡើងចុះ' ប្រចាំថ្ងៃ។

កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម​ផ្ដល់​នូវ​ដំណោះស្រាយ​ផ្នែក​បច្ចេកទេស​បាន​ច្រើន​ ចំពោះ​ការឈានចូល ឬ​ចាកចេញ​ពី​ទីផ្សារ។ ដើម្បី​ជួយកំណត់​ចំណុច​ឈានចូល និង​ចាកចេញ​បាន កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម​ត្រូវ​បាន​គេ​ដាក់ពីលើ​គំនូសតាង​រាង​បង្គោល​ជារឿយៗ។ នៅពេលដែល​ទីផ្សារ​បិទ​លើ​កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម ជាទូទៅ​វា​ត្រូវ​បាន​គេ​បកស្រាយ​ថា​ជា​សញ្ញាទិញ​មួយ (ពេលល្អ​ដែលត្រូវទិញ)។ តាមរបៀប​ដូចគ្នា​ដែរ គេ​ចាត់ទុក​វា​ជា​សញ្ញាលក់ (ពេលល្អ​ដែលត្រូវលក់) ​មួយ នៅពេល​ដែល​ទីផ្សារ​បិទ​នៅ​ក្រោម​កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម។ ពួក​អ្នកជួញដូរ​មួយ​ចំនួន​ចូលចិត្ត​ពិនិត្យមើល​លើ​​​បន្ទាត់​នៃ​កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម​ដែល​ប្រែប្រួល​ពិតប្រាកដ​នូវ​ទិសដៅ នៅមុនពេល​ទទួលយក​វា​ជា​សញ្ញា​ទិញ ឬ​លក់​មួយ។

បម្រែបម្រួលនៃ​បន្ទាត់​​កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម និង​ចំនួន​ទិញ និង​លក់ ដែលបង្ហាញសញ្ញាដល់ផលិតផលនោះ មាន​ទំនាក់ទំនង​ដោយ​ផ្ទាល់​ទៅ​នឹង​ជម្រើស​ពេលវេលាសម្រាប់​កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម។ កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម​រយៈពេល 5 ថ្ងៃ នឹងមាន​លក្ខណៈ​កាន់តែប្រែប្រួល ហើយ​នឹង​ណែនាំ​ប្រាប់​អំពី​សញ្ញាទិញ និង​លក់ ច្រើន​ជាង​កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម​រយៈពេល 20 ថ្ងៃ។ បើ​កម្រិតមធ្យម​មាន​លក្ខណៈ​ប្រែប្រួល​ខ្លាំងពេក ពួកអ្នកជួញដូរ​អាចនឹង​រកមើល​វា​ដោយខ្លួនឯង ដោយ​ការហក់ចូល និង​ចេញ​ពី​ទីផ្សារ​ញឹកញាប់​ខ្លាំង។ ម៉្យាងវិញទៀត បើ​កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម​មិន​សូវមាន​លក្ខណៈ​ប្រែប្រួលខ្លាំង​ទេ​នោះ ពួក​អ្នកជួញដូរបែរ​ជា​ប្រថុយ​ចំពោះ​ការបាត់បង់​ឱកាស​តាមរយៈ​ការកំណត់​សញ្ញាទិញ និង​លក់យឺត​ពេល​ខ្លាំង។

កម្រិត​ឡើងចុះ​មធ្យម​អាច​ជាឧបករណ៍​ដ៏​មាន​សារៈសំខាន់​សម្រាប់​អ្នកជួញដូរ​ដែល​វិភាគ​តាម​បច្ចេកទេស។

ខ្សែ​បន្ទាត់​និន្នាការ

ខ្សែ​បន្ទាត់​និន្នាការ​ជួយ​កំណត់​និន្នាការ ក៏​ដូចជាផ្នែក​ធំៗ​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍ និង​ការខាត​ផលប្រយោជន៍។ ខ្សែ​បន្ទាត់​និន្នាការ គឺ​ជា​បន្ទាត់​ត្រង់​មួយ​ដែល​ភ្ជាប់​យ៉ាង​ហោច​ណាស់​ចំណុច​កំពូល ឬ​ចំណុចទាបបំផុត​នៃ​តម្លៃ​ដែល​កំពុង​ដំណើរការ​អាច​ជួញដូរ​បាន​ជាមូលដ្ឋាន។ គ្មាន​ខ្សែបន្ទាត់​តម្លៃ​ដែល​កំពុង​ដំណើរការ​ណា​ផ្សេងទៀត​ដែល​ត្រូវ​តែ​ផ្ដាច់​ខ្សែ​បន្ទាត់​និន្នាការ​នៅ​ចន្លោះ​ទាំងពីរ​បាន​ទេ។ តាមវិធី​នេះ ខ្សែ​បន្ទាត់​និន្នាការ​កត់សម្គាល់​នូវ​ផ្នែក​នៃ​ការចំណេញផលប្រយោជន៍​មួយ ឬ​ការខាត​ផលប្រយោជន៍​ដែល​តម្លៃ​បាន​ផ្ដល់​ឱ្យ (ចំណុច​កំពូល និង​ចំណុចទាបបំផុត) និង​មាន​គេ​លុកលុយ​ហើយ។ ខ្សែ​បន្ទាត់​និន្នាការ​កាន់​តែ​វែង វាកាន់​តែ​មាន​សុពលភាព ជាពិសេស​បើ​តម្លៃ​បាន​ឡើង​ប៉ះទៅ​នឹង​ខ្សែបន្ទាត់​ច្រើន​ដង​ដោយ​គ្មាន​ការចូល។

ការចូល​នៃ​ខ្សែ​បន្ទាត់​និន្នាការ​រយៈពេល​វែង អាច​ជា​ការបញ្ជាក់​ប្រាប់​ថា ការប្រែក្រឡាស់​នៃ​និន្នាការ​​កំពុង​តែ​​កើត​ឡើង។ យ៉ាង​ណាក៏​ដោយ គ្មាន​ការធានា​ដែល​ថា​បញ្ហា​នេះ​នឹង​កើតឡើង ឬ​អត់​ទេ។ នៅពេល​សូចនាករ​ទាំងអស់​នៃ​និន្នាការ​តម្លៃ​មានការប្រែក្រឡាស់​វិញ គ្មាន​វិធី​ជាក់លាក់​ណាមួយ​ដែល​កំណត់​ជាមុន​បាន​នូវ​ចំណុច​ណាមួយ ដែល​តម្លៃ​សម្រាប់​ពេល​ខាងមុខ​នឹង​ទៅ​ដល់​ទេ។

ការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃ និង​ការកើនឡើង​នៃ​តម្លៃ

ទម្រង់នៃ​ការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃ ក៏​ផ្ដល់​នូវ​កម្រិត​ល្អ​មួយ​សម្រាប់​ការបញ្ជាបញ្ឈប់​ជួញដូរការលក់​តាម​បច្ចេកទេសដែរ។ ជាធម្មតា ការបញ្ជា​បញ្ឈប់​ជួញដូរការលក់បែប​នេះ នឹង​មាន​ការដាក់នៅ​ក្រោមចំណុច​ទាបៗ​ដំបូង។ ស្របគ្នា​នេះ​ដែរ​ ទម្រង់នៃ​ការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃ ផ្ដល់​នូវ​កម្រិត​ល្អ​មួយ​សម្រាប់​ការបញ្ជាបញ្ឈប់ជួញដូរការទិញ​តាម​បច្ចេកទេស​លើ​តម្លៃខ្ពស់ៗ​ដំបូង។

ការងាក​ចូលតាម​គន្លង​ដដែល

នៅពេលដែល​ទីផ្សារ​កំពុង​ឡើងចុះ​លឿនក្នុង ទិសដៅ​មួយ ជួនកាល​វា​ទាញបកក្រោយវិញ​ដោយសារ​អ្នកចូលរួម​លើ​ទីផ្សារ​រក​ចំណេញ​របស់ពួកគេ។ បាតុភូត​នេះ​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ថា​ជា​ការងាក​ចូលតាម​គន្លង​ដដែល។ ជាញឹកញាប់ វា​ផ្ដល់​ឱកាស​ល្អ​មួយ​ដើម្បី​ឈានចូលទីផ្សារ​ម្ដងទៀត​នៅ​កម្រិត​ដែល​កាន់​តែ​ទាក់ទាញ មុន​នឹង​និន្នាការ​ជាមូលដ្ឋាន​ចាប់​បន្ត​មាន។

អនុបាត Fibonacci គឺ​ជា​វិធីសាស្ត្រទូទៅ​ក្នុងការវាយតម្លៃ​ការងាក​ចូលតាម​គន្លង​ដដែល។

អំពី​យើង
កម្មវិធី (ប្រព័ន្ធសេវាកម្ម)
ប្រភេទគណនី
ព័ត៌មានទីផ្សារ និងការវិភាគ
មណ្ឌល​សិក្សា
ដៃគូ និងសម្ព័ន្ធ